Opening De Kangoeroe en De Speelplaneet

Op zaterdag 9 mei werd de nieuwbouw van de gemeentelijke basisschool De Kangoeroe en de kinderopvang De Speelplaneet in Dessel feestelijk geopend. De toespraak van Kris: Mevrouw de minister, Collega’s uit schepencollege en gemeenteraad, Mijnheer de directeur en mevrouw de coördinator, Geachte genodigden, De opening van deze nieuwe schoolgebouwen en kinderopvang, zijn voor mij en velen hier aanwezig, een zeer speciaal moment. Sta me toe misschien vandaag een atypische toespraak te houden. Gewoon omdat deze school toch wel iets zeer speciaal voor mij betekent. Het is hier dat ik zelf, Helena en Brecht schoolliepen. Ik herinner me nog goed dat de jongens die in de derde kleuterklas zaten in de vrije meisjesschool op 1 september van het jaar nadien in diezelfde kleuterschool verzamelden om in groep naar de jongensschool te gaan. Ja, zo was dat in ons dorp. De nonnekes ontfermden zich over de kleuters en de meisjes in hun lagere school. De jongens gingen vanaf hun 6de levensjaar naar de gemeentelijke jongensschool. Terwijl de nog niet zo lang voordien opgerichte “staatsschool” het moeilijk had om grote groepen leerlingen aan te trekken… Het zou duren tot mijn hogere studies dat ik nog eens iemand van het andere geslacht zou tegenkomen op de schoolbanken. De voorbereidingen voor het vormsel waren daarop uitzonderingen en daarom door ons ook wel gesmaakt… Maar goed, wij, in stoet met de huidige directeur Marc Feyen en schepen Herman Minnen naar de “grote” school in de Lorzestraat. Het was het jaar 1969 én het was een maandag… Een nieuwe wereld ging voor ons open: meester Brouwers, Molenberghs, Bel, Dams, Segers en Raeymackers. Alleen de laatste leeft niet meer. We konden er echt “jongen” zijn: voetballen, inclusief een klassencompetitie, ravotten, bikkelen, prentkaartjes wisselen, en nu en dan een vechtpartijtje. En als we ons niet gedroegen ook wel eens een klets tegen onze oren van de meesters zelf. Toen mocht dat nog. En neen, we hielden er geen trauma’s aan over. Ja, de meesters, want buiten de turnjuf nog een volledig mannelijk lerarenkorps. In juni 1975 namen we afscheid van de jongensschool. En ik weet nog dat Herman en ik op de allerlaatste dag onze klas binnenglipten, op de bank gingen zitten en tegen elkaar zeiden: “allez, dit is de laatste keer…” Konden wij toen weten dat we deze school, onze school zo fel zouden doen veranderen?..... Tijdens mijn lerarenopleiding kwam ik een eerste keer terug naar de jongensschool. Meester Segers nam mij onder zijn hoede als stagebegeleider en toen ik controle kreeg van mijn pedagoog (tevens voetballiefhebber) die lovende woorden sprak over de les die ik aan het geven was, wist hij dat direct te minimaliseren met de woorden: “ja, het is nen tribunespeler…” Van Dijck dus terug met de voetjes op de grond… In 1989 werd ik schepen en kwam dus mee in het schoolbestuur. (Hugo Draulans was schepen van onderwijs) Zes jaar schepen, zes jaar burgemeester, zes jaar gemeenteraadslid en nu terug voor het negende jaar burgemeester, 26 jaar waarin de school een ware metamorfose kreeg. Een eerste breuk met het verleden kwam tot stand in september 1996. In samenspraak met de vrije meisjesschool werden beide scholen gemengd. De consequentie daarvan was wel dat we hier in de Lorzestraat met kleuteronderwijs startten. De vrije kleuterscholen (wijkschooltjes) van Brasel en Heide die afhingen van de moederschool in de Hannekestraat sloten, de gebouwen werden door de gemeente aangekocht en we namen eveneens twee kleuterleidsters over. Dat starten met kleuters had heel wat repercuties. Er werden klassen ingericht in het oudste gedeelte, thans gesloopt, en containerklassen werden aangeschaft. Nu noemen we dat modulaire klaslokalen. Voor de turnlessen werd er naar de Spinhallen gestapt, 500m hier vandaan. De nood aan nieuwe klassen, werd steeds prangender. We waren er ook snel van overtuigd dat we een nieuwe kinderopvang voor Dessel centrum, nadat andere opties wegvielen, mee in dit concept moesten steken. Gemeenschappelijke ruimtes en lokalen zouden kostenbesparend zijn. Ik ga hier niet allerlei cruciale data, overleg- en beslissingsmomenten ventileren, want dat zijn er wel wat. En het duurde… In ieder geval werd als ontwerper de Groep Infrabo aangeduid, werd een subsidieaanvraag ingediend bij Agion en gingen we in zee met Belfius in een promotieovereenkomst. Build en Finance. Een formule die we in de periode 1994-1995 ook al toepasten voor de bouw van ons nieuw administratief centrum. De werken werden toegewezen aan de Desselse onderneming Nijs-Driesen voor 5.162.606,58 euro, inclusief BTW, en opgeleverd voor het bedrag van 5.251.687,77 euro. Dit is 1,7% meer. Wie doet beter? En die werken in meer waren dan nog doelbewuste keuzes voor een inoxe keuken en zitbankjes boven de radiatoren in de zeven kleuterklassen. Ik wil de schepenen Herman en Pascale en onze diensten met Luc op kop hartelijk danken voor de dagelijkse opvolging van dit hele project. Beste mensen, Opnieuw een mijlpaal voor onze gemeente. En nu één voor het onderwijs in onze gemeente. Mevrouw de minister, Mag ik zeggen dat we beiden iets gemeenschappelijks hebben. En dat is onze zorg en bekommernis, maar tevens onze stellige ambitie, om de voorwaarden te creëren voor een goed en kwaliteitsvol onderwijs in Vlaanderen. Ook hier in Dessel nemen velen die zorg ernstig. Onze gemeente telt vier basisscholen. Eén van het G0!, één vrij katholiek en twee van de gemeente. Het zijn vier scholen waar hard gewerkt wordt en wij als gemeente nemen ook onze verantwoordelijkheid door blijvend te investeren in onderwijs. Het klinkt misschien vreemd en een beetje pretentieus uit mijn mond, maar ik ben blij dat ook lokale besturen de portemonnee blijven opentrekken voor schoolgebouwen. Toen we eergisteren de onderwijsspiegel van de inspectie bespraken in het Vlaams Parlement, oogden de cijfers over de infrastructuur een beetje beter dan voordien. Dit is dankzij de inspanningen van de Vlaamse overheid, maar ook van het vrije initiatief EN van steden en gemeenten. Ik denk dat de gemeente Dessel met dit project een pluim verdient. Het feit dat je vanuit het verre Torhout dit heugelijk moment met ons mee wil beleven geeft daar alvast blijk van.

Kris Van Dijck Burgemeester